Antoni Chruściel od 1909 r. uczył się w  C.K. Wyższym Gimnazjum w Jarosławiu (obecnie Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika), dyrektorem szkoły był wówczas Ignacy Rychlik. 28 czerwca 1914 r. ukończył szóstą klasę i otrzymał świadectwo ukończenia nauki z ogólną oceną "chlubnie uzdolniony". 

Działalność opozycyjną zaczął już w wieku 14 lat. Należał do młodzieżowego związku pod przewodnictwem działaczy "Zarzewia". Początkowo działał w samokształceniowym kółku, a następnie w zorganizowanym w listopadzie 1909 r. Oddziale Ćwiczebnym im. Ks. Józefa Poniatowskiego Od maja 1911 r. oddział ten przekształcono w tajną drużynę skautową, a w listopadzie powstał legalny ruch skautowy i drużyna ta ujawniła się pod nazwą Pierwsza Jarosławska Męska Drużyna Skautowa im. płk. Dionizego Czachowskiego. W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego. 21 września od żołnierzy zażądano złożenia przysięgi według roty przeznaczonej dla austriackiego pospolitego ruszenia, większość kampanii, w tym Chruściel, odmówiła.

We wrześniu 1914 r. Chruściela wcielono do 20. pułku piechoty w Nowym Sączu, następnie odesłano do kadry 90. pp. Tam ukończył pułkową szkołę podoficerską, następnie skrócony kurs Szkoły Oficerów Rezerwy X Korpusu. Wiosną 1915 r. został dowódcą plutonu w batalionie marszowym 90. pp.  W lipcu, będąc na froncie, uzyskał awans do stopnia "Kadett-Aspiranta". Kilkanaście dni po tym został ranny. Później powrócił do batalionu zapasowego 90. pp. i objął swym dowództwem pluton w szkole podoficerskiej. Początkiem lata 1916 r. ciężko zachorował na zapalenie płuc. W sierpniu został dowódcą kampanii rekruckiej w batalionie zapasowym swojego pułku. Przez kolejne dwa lata dowodził w nim na froncie 11. kompanią.  W 1918 r. na początku listopada awansował na porucznika.