Halina Konopacka (1900 - 1989)

Biografia nieznana

Dziennikarz sportowy, Maciej Petruczenko mówił o niej, “Kulturę fizyczną miała w genach”. Sama Halina opowiadała o sobie w jednej z archiwalnych wypowiedzi, że “Zaczęło się z zamiłowania do ruchu, z zamiłowania do przyrody”. Gdy miała zaledwie 8 lat, jej rodzina przeprowadziła się do Warszawy. Wtedy to młoda Halinka odwiedzała Ogród Gier i Zabaw Ruchowych na Agrykoli. Oprócz tego dziewczynka uwielbiała pływać w Wiśle, jeździła na wrotkach i łyżwach w Dolinie Szwajcarskiej. Bez wątpienia czynności te przyczyniły się do jej rozwoju fizycznego. Jej właściwa kariera zaczęła się gdy podrosła - wraz z początkiem studiów na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Szybko okazało się, że jest utalentowaną, zapaloną, niemal nieschodzącą z tatrzańskich stoków narciarką. Poza tym grała w koszykówkę i piłkę ręczną, jeździła konno, pasjonowała się automobilizmem. Po zakończeniu lekkoatletycznej kariery grała w tenisa w mikście z Czesławem Spychałą. Komentatorzy sportowi nadali jej przydomek ‘Czerbieta’ (zbitek słów: 'czerwona kobieta’), gdyż zwykle występowała w czerwony. Halina została szybko zauważona przez Francuza – Maurice'a Baqueta, ponieważ wysoka i dobrze zbudowana miała talent do w rzucie dyskiem. To właśnie ten Francuz zdecydował o włączeniu naszej rodaczki do kadry olimpijskiej. Już w 1924 roku Konopacka zdobyła pierwszy tytuł mistrzowski. Jej kariera lekkoatletyczna zakończyła się w latach 30. Zaczęła ona wtedy grywać w tenisa nie tylko na skalę narodową ale także międzynarodową. Przez rok była też redaktor naczelną czasopisma "Start". Kiedy wybuchła II wojna światowa, płk Ignacy Matuszewski – dyplomata, polityk, były minister skarbu,prywatnie mąż Konopackiej – otrzymał polecenie ewakuacji złota ze skarbca Banku Polskiego. Czerbieta jako zapalona automobilistka zasiada więc za kierownicą autobusu przewożącego złoto. Po tym wydarzeniu Konopacką nazwano “Podwójnie złotą”. W czasie okupacyjnej ucieczki, Halina i jej mąż zostali aresztowani i, po pobycie w więzieniu, we wrześniu 1941 roku dotarli do Nowego Jorku.