Etapy kariery Marii Skłodowskiej - Curie 

Krok 1. Maria Skłodowska – Curie w wieku zaledwie piętnastu lat ukończyła gimnazjum. Zajęła wtedy pierwsze miejsce w klasie. Przez natłok nauki cały najbliższy rok wypoczywała na wsi. Do Warszawy wróciła, aby udzielać lekcje w prywatnych szkołach. W tym czasie kształciła się sama, lecz nie było to łatwe w rosyjskiej niewoli. Stolica dawała jej więcej możliwości niż prowincja.  

Krok 2. Brat cioteczny Marii, Józef Jerzy Boguski prowadził małe miejskie laboratorium, dzięki temu dziewczyna po raz pierwszy w życiu miała styczność z pracownią. Jednak niewiele miała czasu, aby tam pracować. Spędzała w nim wieczory oraz niedziele i zwykle pozostawiona była sama sobie.  

Krok 3. W niedługim czasie w roku 1891 uczona przy pomocy swojego ojca wyjechała do Paryża, gdzie zamieszkała z siostrą Bronisławą. Niedługo u niej zagościła, ponieważ było stamtąd za daleko do dzielnicy uniwersyteckiej. Ulokowała się w małym skromnym pokoiku, który sama umeblowała. W taki oto sposób przeżyła cztery lata studenckie.  

Studia z początku sprawiały Marii problemy. Nie była przygotowana do słuchania wykładów fizyki na Sorbonie. Mimo chęci nauki w Polsce nie udało się jej osiągnąć tak wysokiego poziomu, od jakiego rozpoczynały się wykłady. Braki więc nadrabiała sama, zwłaszcza w matematyce. Swój cały czas rozdzieliła między wykłady, laboratoria i pracę w bibliotece.  

Krok 4. W końcu jej wysiłek został nagrodzony w roku 1893 pierwszym miejscem, uzyskała licenciée ès sciences physiques oraz w roku 1894 drugim miejscem, otrzymała tytuł licenciée ès sciences mathématiques. 

Krok 5. W roku 1896 po wielomiesięcznych przygotowaniach zdała z pierwszą lokatą egzamin uprawniający do nauczania w szkołach dla dziewcząt.  

Krok 6. W roku 1897 ukończyła i ogłosiła pracę na temat własności magnetycznych stali.   

Krok 7. W roku 1900 dostała posadę w Ecole Normale Supèrieure dla kobiet w Sèvres pod Paryżem.