Maria Curie – Skłodowska została dwukrotnie uhonorowana Nagrodą Nobla:
- W dziedzinie fizyki w 1903 r. wraz z mężem Piotrem Curie oraz Henrim Becquerelem za prace nad promieniotwórczością.
- W dziedzinie chemii 1911 r. za rozwój chemii dzięki odkryciu polonu i radu oraz za zbadanie metalicznego radu i jego związków chemicznych.
Aż do 1935 roku była jedyną kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie nauki.
W roku 1906 rozpoczęła wykłady w Sorbonie jako profesor nadzwyczajny, a po dwóch latach, jako zwyczajny.
Została pierwszą kobietą w historii Sorbony(1891), która zdała egzaminy wstępne na wydział fizyki i chemii.
28 lipca 1893 otrzymała licencjat z fizyki z pierwszą lokatą, a rok później licencjat z matematyki z drugą lokatą.
Była pierwszą kobietą we Francji, która zrobiła prawo jazdy na samochód.
Przyjaźniła się z pięcioma prezydentami: Stanisławem Wojciechowskim i Ignacym Mościckim, Warrenem Hardingiem i Herbertem Hooverem (prezydenci USA) oraz prezydentem Czechosłowacji Tomášem Garrigue Masarykiem.
W czasie I wojny w „salach rentgenowskich” zorganizowanych wg pomysłu Marii wykonano milion sto tysięcy zdjęć rentgenowskich, ratujących zdrowie i życie żołnierzy.
Wraz z Piotrem Curie podjęli decyzję o nieopatentowaniu odkrytych pierwiastków, ponieważ uważali, że jest to dobro ogólnoludzkie.
Maria Skłodowska-Curie otrzymała od narodu amerykańskiego gram radu, wart 100 tysięcy dolarów i przekazała go na rzecz powstałego we Francji Instytutu Radowego, chciała jedynie, aby służył jej do badań. Nie chciała, aby rad był własnością jej rodziny a laboratorium, ponieważ sądziła, że rad nie należy do niej a do całej ludzkości, ponieważ jest pierwiastkiem.
