Bolesław Markowski (1862-1936)- absolwent kieleckiego Gimnazjum. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w Sądzie Okręgowym w Kielcach, początkowo jako pisarz i sekretarz hipoteczny, a następnie jako adwokat. Był dyrektorem i wiceprezesem Rady Opiekuńczej. W czasie I wojny światowej działał w Komitecie Obywatelskim m. Kielc oraz Komitecie Ratunkowym.

Zygmunt Wasilewski (1865-1948)- pisarz, krytyk, publicysta, redaktor, działacz polityczny  (ideolog Ligi Narodowej). Studiował prawo w Warszawie, Petersburgu i Kijowie. W latach 1892-1894 pracował jako bibliotekarz  Muzeum  Polskiego w Rapperswilu w Szwajcarii.

Antoni Gustaw Bem (1848- 1902)- krytyk i historyk polskiej literatury, nauczyciel języka polskiego. Studia wyższe rozpoczął w Szkole Głównej, a ukończył je na Uniwersytecie Warszawskim w 1870 r. W latach 1879-1888 pracował w Gimnazjum w Kielcach jako nauczyciel. Wykładał język polski, historię i języki starożytne. Wywarł największy wpływ na rozwój pisarskiego talentu Stefana Żeromskiego.

Edward Łuszczkiewicz (1865-1926)- absolwent prawa w Warszawie, pracował jako adwokat w Kielcach. Ożenił się z Marią Chelińską (kuzynką Stefana Żeromskiego) i objął rodzinny majątek Zagaje pod Jędrzejowem.

Jan Strożecki (1870-1918) – ukończył prawo na Uniwersytecie Warszawskim, działał w II Proletariacie oraz w Zjednoczeniu Robotniczym. Odbywał służbę wojskową, którą zakończył jako chorąży rezerwy. Wziął udział w zjeździe socjalistów w Paryżu (1892 r.). Dwa lata spędził w Cytadeli, a następnie został skazany na 8 lat zesłania na Syberię. Redagował „Kurier Codzienny” (w 1905 r.).

Wacław Halik (1863-1938)- rozpoczął studia prawnicze w Warszawie i kontynuował je w Charkowie. Pracował w Sądzie Okręgowym w Kielcach jako sekretarz, a następnie jako adwokat.

Tadeusz Ruśkiewicz (1867-1926)- inżynier elektryk, działacz polityczny. Studiował matematykę na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu w Petersburgu. Był osadzany w więzieniu w Petersburgu i w Cytadeli. Został skazany na pięcioletnie wygnanie z kraju. Wybudował i eksploatował elektrownie w Kielcach i Końskich. Podczas I wojny światowej działał w Komitecie Ratunkowym m. Kielce. Został pierwszym dyrektorem ,,Polskich Elektrowni”.

Jan Wacław Machajski (1866-1926) – w 1886 roku ukończył Gimnazjum kieleckie ze złotym medalem. Rozpoczął studia na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Warszawskiego, a następnie przeniósł się na medycynę. Pozbawiony prawa wjazdu do Austrii udał się na emigrację do Zurychu. Był działaczem socjalistycznym.