Charakter Anny w latach jej młodości był szlifowany najpierw w Szkole Powszechnej Sióstr Niepokalanek, później w Prywatnym Gimnazjum Żeńskim im. Juliusza Słowackiego (od 1932 r.).

Rodzice Anny szczególnie dbali o jej zdrowie, ponieważ była już od małego chorowita i słaba fizycznie. Na wakacjach jeździła do Muszyny, Szczawnicy, Krynicy, a także odpoczywała na Heluszu. Anna wraz z mamą miała w zwyczaju wspólne zakupy. Z zakupionych materiałów robiły i szyły dla Nusi sukienki. Kiedy w 1939 r. wybuchła II wojna światowa, Nusia jako harcerka przechodziła przez "szkołę życia" - angażowała się w życie ludzi, niosąc pomoc poszkodowanym przez konflikt zbrojny.  Wspomagała jeńców wojennych i brała udział w tajnym nauczaniu, a dla najuboższych dzieci, jak również dla rodzin patologicznych organizowała pomoc w ramach akcji "kromka chleba".

W 1945 r. dostała się na studia na UJ na kierunek filologii polskiej. W tym czasie była bardzo aktywna społecznie. Należała do studenckiej organizacji harcerskiej WATRA. Tam obrała pseudonim "Słoneczna Skała". Była członkiem duszpasterstwa akademickiego. Miała dzięki temu okazję spotkać Karola Wojtyłę, który prowadził tę formację. Anna Jenke zatytułowała swoją pracę magisterską "Dziecko ulicy w polskiej literaturze XX - lecia międzywojennego". Ukończyła studia w 1950 r., wtedy też wróciła do Jarosławia.