Halina Konopacka (1900-1989)
Przed drugą wojną światową
Urodziła się 26 lutego 1900 roku w Rawie Mazowieckiej. Dorastała w zamożnym mieszczańskim domu, w którym dbano o odpowiednie wychowanie i wykształcenie. Ze sportem zetknęła się jako studentka filologii na Uniwersytecie. Z zamiłowania po ojcu grała w tenisa. Umiała doskonale pływać, uwielbiała gry zespołowe, szczególnie koszykówkę. Była jedną z niewielu kobieta tak dobrze radzących sobie za kółkiem, że próbowała swoich możliwości w rajdach samochodowych. Nasza bohaterka pasjonowała się również malarstwem i pisaniem wierszy. Była uwielbiana przez kibiców sportowych, miłośników literatury, a także wielu mężczyzn ponieważ była kobietą niesamowitej urody (wysoka, wysportowana, pełna witalności).
W roku 1924 zetknęła się z lekkoatletyką. Właśnie wtedy jako debiutantka zdobyła dwa tytuły mistrzyni Polski - w pchnięciu kulą i rzucie dyskiem.
Ze swoją przodującą konkurencją zetknęła się przez przypadek. Pewnego dnia przyszła na stadion i zachęcona przez kogoś ze swoich towarzyszy wzięła dysk do ręki i rzuciła nim dalej niz ówczesny rekord kraju.
31 lipca 1928 roku Halina Konopacka zdobyła w Amsterdamie pierwszy złoty medal olimpijski dla Polski. W ten deszczowy dzień wygrała ona konkurs w rzucie dyskiem i ustanowiła nowy rekord świata wynoszący 39,62m. Jak relacjonowała w Polskim Radiu:
"Mój dzień zapowiadał się nieszczególnie. Od rana padał deszcz. Oślizgły dysk, miękkie koło, zimno, wiatr, to niedobry prognostyk. Jedyne moje atuty - chęć zwycięstwa - chęć tak wielka, że prawie pewność..."
Po powrocie do ojczyzny otrzymała gratulacyjny telegram od prezydenta Ignacego Mościckiego i stała sie uosobieniem sukcesu w całej Polsce.
Halina Konopacka ustanowiła 56 razy rekord Polski i to nie tylko w rzucie dyskiem ale równiez w pchnięciu kulą i rzucie oszczepem. Zdobyła łacznie 26 tytułów mistrzyni Polski.
W 1928 roku wyszła za mąż za pułkownika Ignacego Matuszewskiego, dyplomatę, szefa oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego i ministra skarbu II Rzeczpospolitej.