Idea pracy organicznej zrodziła się w połowie XIX wieku jako forma walki o przetrwanie narodu polskiego w warunkach niewoli. Wówczas to grono światłych Wielkopolan, entuzjastów nowego ładu politycznego i społecznego, do którego należał Hipolit Cegielski, dało przykład działania w sferze gospodarczej, społecznej, kulturalnej i patriotycznej, prowadząc do bezkrwawej rewolucji dla umocnienia i utrwalenia ducha narodowego w społeczeństwie polskim. Idea pracy organicznej pozostawiła trwały ślad na działaniach i zrachowaniach ówczesnego społeczeństwa oraz w dużym stopniu przyczyniła się do odzyskania przez Polskę niepodległości na początku XX wieku. Hipolit Cegielski uważał, że tylko żmudną pracą u podstaw i różnorodnością działań należy dać przykład współrodakom, że można pracować dla dobra nie tylko własnego, ale i wspólnego oraz dobro to pomnażać. Dobrze wiedział, w jakich dziedzinach ta żmudna organiczna praca jest najbardziej potrzebna i gdzie może przynieść najbardziej pożądane owoce. Mimo że zmarł stosunkowo młodo, bo w wieku 55 lat, dokonał wiele. Pociągnął za sobą innych, był dla innych wzorem i mistrzem godnym naśladowania. Dzisiaj w XXI wieku jego idee są nadal aktualne.