Postać Hipolita jest znana głównie ze swojej działalności gospodarczej, jednak mało kto wie, że miał duże zasługi na polu naukowym i publicystycznym.

Jego debiutem literackim była rozprawa o ,,Janie Kochanowskim jako poecie lirycznym” opublikowana w 1837 r.  w leszczyńskim przyjacielu ludu jeszcze za czasów młodego studenta. Analizował w niej poszczególne dzieła Jana Kochanowskiego. Stwierdził w niej, że wielkość Kochanowskiego leży wyłącznie w jego utworach lirycznych takich jak choćby treny i gdyby napisał tylko treny to i tak byłby już wielkim poetą. Kilka miesięcy później ukazał się jego kolejny artkuł zatytułowany, kilka słów o poznańskim ,,Tygodniku Literackim “, promujący to czasopismo. W nim bronił Wielkopolski jako by ta nie miała zasług na polu kulturowym.

W późniejszym okresie Cegielski do tygodnika literackiego pisał artykuł z miejscowości uzdrowiskowej zawierającego korespondencję z Salzbrunn (dzisiejszego Szczawna Zdrój). W październiku 1840 roku. napisał rozprawę o zasadach wychowania po szkołach wyższych, która ukazała się w zeszytach ,,Orędownika Naukowego”. Twierdzi w niej, że szkoła na początku edukacji powinna rozszerzać wiadomości, które poznał jeszcze przed okresem szkolnym, rzeczy, które widział sam i zna od dawna oraz których jest ciekawy. Podważa również sensowność przewagi nauki języków starożytnych w szkołach i propaguje idee wykształcenia serca i rozumu, poznania Boga, świata i celu życia, a także zdobycia korzyści realnych dla każdego zawodu. Ta filozofia urzeczywistni się w 13 lat później, gdy tak zwana ,,szkoła realna” zostanie otwarta, a Cegielski sam pośle tam swojego syna by nie marnował się ślęcząc nad słówkami łacińskimi i greckimi czego sam padł ofiarą. 

Następną rozprawę napisał w 1841 roku również na łamach ,,Orędownika naukowego” pt. „O powstaniu mowy i szczególnych języków”. Poruszył w niej filozoficzne podejście do powstania mowy ludzkiej, zagadnieniami czysto filologicznymi, a także rozmyślając, dlaczego nie istnieje wspólny język. Cegielski być może zainspirował się po tej pracy do badania języka, ponieważ w roku 1842 ukazała się ,,Rozprawa o słowie polskiem” w orędowniku naukowym traktując o czysto gramatycznych zagadnieniach języka polskiego, które do tej pory niebyły zbyt dobrze zbadane. W 1852 wydał prace o języku polskim ponownie, znacznie rozszerzoną w wydaniu książkowym. Równolegle do pracy o języku polskim Cegielski studiował gramatykę grecką wydając podręcznik ,,Gramatyka języka greckiego” do nauki greckiego w niższych klasach. Podręcznik ten zyskał uznanie władz jednak nie na długo, bo w wyniku wydarzeń 1846 roku, został usunięty ze szkół. Pozostał jednak na długo w szkołach austriackich. W 1845 roku wydał najpoważniejszą ze swoich prac ,,naukę poezji” podręcznik do nauki języka polskiego, na który podobnie jak z podręcznikiem do języka greckiego, również było zapotrzebowanie, zawierający również informacje, co w zakresie poezji uczeń powinien czytać, co odegrało w pozytywizmie kluczową rolę w zachowaniu języka polskiego służąc jako podręcznik do nauki domowej, spełniał więc swego rodzaju misję. 

W pięć dni, gdy tylko władze usunęły cenzurę, w marcu 1848 roku założył wraz z Walentym Stefańskim „Gazetę polską”, dostarczającą rzetelnych informacji, głównie politycznych w języku polskim. Początki gazety były iście prymitywne ze względu na brak stałej redakcji i problemy z drukiem. Na samym początku była wydawana nieregularnie, jednak w kwietniu zaczęto wydawać ją codziennie. Musiało minąć trochę czasu zanim gazeta w ogóle zaczęła być rentowna. Mimo wielu obowiązków regularnie nadsyłał artykuły do gazety, czasem zdarzało mu się wypełnić samemu cały numer. Gazetę drukowano na mocnym białym papierze, który dobrze zachował się do dziś. 27 września gazeta weszła w skład Ligi Polskiej i stała się jej organem. Choć przez większość czasu głównym redaktorem był Cegielski to większość pracy wykonywał Marceli Motty. W połowie 1850 r. rząd wydał rozporządzenie niszczące pisma opozycyjne co oznaczało koniec gazety polskiej. Ostatni numer zawierał ,,testament gazety polskiej “zawierający nawołania do dalszej pracy organicznej. Cegielski działał na rzecz utworzenia ,,Gońca polskiego’’ pod redakcją Władysława Bentkowskiego, a gdy ten został utworzony pisał do niego artykuły, jednak i to nie trwało długo. Nastał okres pustki aż do 1859 r., kiedy nastał okres odwilży, a Cegielski powtórnie założył gazetę, tym razem ,,dziennik poznański” pod redakcją Bentkowskiego. Udzielał się również w innych gazetach takich jak ,,Ziemianin” czy ,,przyroda i przemysł”.

Chętnie pisał również katalogi swoich produktów, pierwszy powstał w 1858 r. pt. Narzędzia i Machiny rolnicze” stanowiący zbiór jego artykułów z czasopisma ,,Przyroda i Przemysł”. Na tamte czasy był to czyn pionierski, który służył za wzór późniejszym katalogom. Napisany jasnym i przejrzystym językiem, bogato zdobiony rycinami. To między innymi dzięki nim zawdzięcza swój sukces dzięki świetnemu opisaniu i kategoryzacji przeznaczenia swoich produktów.