Ojciec
Karol Rudolf Vetter (1810-1883)
Karol Rudolf Vetter urodził się w 1810 roku w Poznaniu. Na Lubelszczyznę trafił w 1835 roku, kiedy podjął pracę w Zawieprzycach jako zarządca wytwórni likierów i porteru. W 1844 roku nabył zabudowania po klasztorze oo. Reformatów i w 1845 roku uruchomił destylarnię i fabrykę słodkich wódek, a w następnym roku browar. Zakłady Vettera należały do największych tego typu fabryk na Lubelszczyźnie. Żoną Vettera była Charlotte Julia Mende. Mieli dwóch synów: Augusta i Juliusza oraz dwie córki: Kazimierę i Karolinę. Zmarł w 1883 roku w Lublinie.
Matka
Charlotte Julia Mende Vetter (1823-1893)
Była żoną Karola Vettera. Miała dwóch synów: Augusta i Juliusza oraz dwie córki: Kazimierę
i Karolinę (być może Kazimiera była wychowanką). Nie ma dokładniejszych informacji o matce Juliusza ponad to, że razem z mężem prowadziła działalność społeczną – była stałą opiekunką Sali Sierot Lubelskiego Towarzystwa Dobroczynności.
Siostry
Kazimiera Wysocka i Karolina Brodowska
Juliusz miał dwie siostry – Kazimierę i Karolinę. Źródła nie podają wielu informacji na ich temat. Z tablicy inskrypcyjnej nagrobka rodzinnego Vetterów na cmentarzu ewangelickim przy ul. Lipowej w Lublinie wynika, że Kazimiera urodziła się w 1841 roku, a więc pięć lat przed zawarciem przez rodziców Juliusza intercyzy przedślubnej. Mogła więc być ich wychowanką. Sugeruje to także odmienność jej imienia, które nie współgra z imionami innych dzieci. P. Anna Oleszek w swojej pracy „Vetterowie – zapomnieć czy zapamiętać?” zwraca też uwagę na fakt, że we wspomnieniu pośmiertnym o Auguście mowa jest o tym, iż bardzo przeżył śmierć jedynej siostry – Karoliny Brodowskiej, o której wiemy, tylko tyle, że zmarła prawdopodobnie w 1906 roku i nie została pochowana w grobie rodzinnym. W latach 1908-1910, z inicjatywy właścicieli browaru Juliusza i Augusta Vetterów, powstał Szpital Dziecięcy poświęcony zmarłej siostrze Karolinie.
Brat
August Karol Vetter urodził się w 1847 roku w Lublinie. W czasie powstania styczniowego porzucił naukę w Gimnazjum Gubernialnym i jako szesnastoletni chłopiec przyłączył się do jednego z oddziałów powstańczych. Podporządkowując się woli ojca, wrócił do szkoły, którą ukończył w 1865 roku. Wyjechał następnie na studia techniczne, skąd wrócił w roku 1868. Razem z bratem pomagał ojcu w prowadzeniu zakładu, a po jego śmierci z Juliuszem przejął rodzinny interes. Zmarł 22 grudnia 1907 roku, został pochowany na cmentarzu ewangelickim przy ul. Lipowej w Lublinie.