Lublin położony jest na pograniczu kulturowym wschodniego i zachodniego chrześcijaństwa. Istniejące tu jeszcze we wczesnym średniowieczu szlaki handlowe sprawiły, że przez wieki miasto tworzyło barwną, wielokulturową i wieloreligijną mozaikę. Mieszkali tu Rusini, Żydzi, Niemcy, Turcy, Ormianie, a także Francuzi, Szkoci, Grecy, Holendrzy i Anglicy. Dużą rolę w kulturowym obrazie Lublina odegrali Włosi. Ich dokonania widoczne są do tej pory w wystroju architektonicznym niektórych kościołów okresu renesansu i baroku.

Okres zaborów przyniósł upadek miasta. Po powstaniach Lublin dotknęły represje, przemysł i handel podupadły, a cenzura skutecznie hamowała rozwój życia kulturalnego. 

Ożywienie przyniosły dopiero lata 60. W 1873 roku ludność miasta wynosiła 28,9 tys., a w 1897 roku wzrosła do 50,2 tys. W 1877 roku zbudowano pierwsze połączenie kolejowe oraz powstała dzielnica przemysłowo-handlowa.

II połowa XIX w. i początek XX w. jest to więc dla Lublina czas szczególny, w którym rodzi się przemysł, powstają wielkie fortuny, ale też ujawniają się jednostki wybitne, dla których dobro ogółu jest wartością nadrzędną. Warto więc spojrzeć na Lublin oczami jego mieszkańców z końca XIX i początku XX wieku, czasu, w którym znaczące piętno w historii naszego miasta odcisnęła rodzina Vetterów.