Żyła dla nauki 

Maria Skłodowska-Curie swoje życie podporządkowała przede wszystkim nauce. Samodzielnie uczyła się matematyki, fizyki i przedmiotów przyrodniczych, pracowała jako guwernantka, aby studiować na Sorbonie nauki przyrodnicze.  

Studiowała, aby móc pracować jako naukowiec. Na męża wybrała Piotra Curie, naukowca, który podzielał jej pasję i doceniał jej geniusz. 

Córki wychowywała prawie w laboratorium, by jednocześnie móc prowadzić badania naukowe. 

Badania naukowe 

Prowadziła badania naukowe nad rozwinięciem teorii promieniotwórczości, technikami rozdzielania izotopów promieniotwórczych oraz wyodrębnieniem dwóch nowych pierwiastków – radu i polonu. Zainicjowała także badania nad leczeniem raka za pomocą promieniotwórczości i rozpowszechniła wykorzystanie aparatu rentgenowskiego w diagnozowaniu złamań i lokalizacji odłamków w ciałach rannych żołnierzy w czasie I wojny światowej.  

Dwukrotnie wyróżniona nagrodą Nobla 

Wreszcie została doceniona. W 1903 - z fizyki, wraz z mężem Pierre’em Curie i z Henrim Becquerelem, otrzymała pierwszą nagrodę Nobla za badania nad zjawiskiem promieniotwórczości. W 1911 – z chemii - drugą - za odkrycie polonu i radu, wydzielenie czystego radu i badanie właściwości chemicznych pierwiastków promieniotwórczych.  

Wsparcie polskiej nauki 

Maria Skłodowska-Curie przyczyniła się do otworzenia w Warszawie Instytutu Radowego, placówki leczniczo-badawczej na wzór kierowanego przez siebie, znajdującego się w Paryżu Institut du Radium. Szkoliła pracowników, a przede wszystkim zdobyła gram radu.