Po śmierci ojca browar i destylarnię przejęli jego synowie August i Juliusz. W 1882 r. obok istniejących zakładów, bracia Vetterowie uruchomili pierwszą na Lubelszczyźnie słodownię. Fabryka wyposażona była w maszynę parową o mocy 6 KM oraz motor naftowy o mocy 10 KM. Słodownia braci Vetterów w 1908 r. produkowała 24,5% ogólnej produkcji słodu na Lubelszczyźnie. Produkcja destylarni pod zarządem   braci Vetterów w pierwszych latach po śmierci ojca też znacząco wzrosła, choć w latach 90. w związku z wprowadzeniem monopolu oraz braku ceł ochronnych nastąpił spadek produkcji.

Pomyślnie rozwijał się browar braci Vetterów. Wzrastała liczba zatrudnionych robotników, a w 1902 r. wytwarzał 50% ogólnej produkcji piwa w Lublinie, a w ich zakładach pracowało 71 robotników. Obok działalności przemysłowej Vetterowie pomnażali swoje dochody, udzielając pożyczek, prowadząc składy trunków, posiadali też 300 akcji Towarzystwa Udziałowego Cukrowni i Rafinerii „Lublin”.

Po bezpotomnej śmierci w 1907 r. Augusta Vettera jedynym właścicielem rodzinnej firmy został Juliusz Vetter. W 1912 r. w jego zakładach pracowało 100 robotników, a wartość wyprodukowanych w nich wyrobów wynosiła 288 098 rubli.

Sukcesy ekonomiczne Vetterów były w znacznej części wynikiem ich dużej dbałości o dobrą jakość produkowanych przez nich wyrobów, dzięki czemu, pomimo dużej konkurencji dobrze radzili sobie na rynku nie tylko krajowym, ale i zagranicznym. Świadczą o tym wyróżnienia uzyskane na wystawach przemysłowych, m.in. w 1885 r. na wystawie w Warszawie zakłady Vetterów zostały uhonorowane medalem srebrnym wielkim Ministerium Finansów.

Po śmierci Augusta w 1907 roku, Juliusz stał się jedynym właścicielem trzech przedsiębiorstw. Dysponował znacznym kapitałem i w 1912 roku nabył od Baczewskich dobra Jabłonna za 206 807 rubli.