Mikołaj Kopernik większość swojego życia spędził jako kanonik, administrator i... lekarz w kapitule warmińskiej we Fromborku. Jak to się stało, że miłośnik astronomii ukończył także studia medyczne? Tok studiów Kopernika podporządkowany był woli jego wuja (biskupa warmińskiego Łukasza Watzenrodego, który sprawował nad nim opiekę po wczesnej śmierci ojca), a następnie woli kapituły warmińskiej, której został Kopernik członkiem za sprawą wuja.
W 1501 r. Mikołaj Kopernik, absolwent już 2 uczelni: Akademii Krakowskiej i Uniwersytetu w Bolonii, wystąpił do kapituły warmińskiej o sfinansowanie dalszych studiów we Włoszech. Kapituła wyraziła zgodę, ale pod warunkiem, że tym razem Kopernik jako przedmiot studiów obierze medycynę. Spowodowane to było faktem, że na Warmii brakowało lekarza, a członkowie kapituły, zaawansowani wiekiem i dręczeni różnymi dolegliwościami, chcieli posiadać w swoim gronie wykształconego lekarza. Tym razem wybór padł na Padwę, jeden z najlepszych ośrodków uniwersyteckich w Europie.
Jak wyglądały studia medyczne na początku XVI wieku? Pierwszy dwuletni okres studiów, polegał na zdobywaniu wiedzy teoretycznej i komentowaniu dzieł uznanych klasyków: Hipokratesa, Galena i Awicenna. Dopiero na trzecim roku wprowadzane były do wykładów elementy wiedzy praktycznej, do których zaliczano anatomię z elementami chirurgii, a także wiedzę o gorączce i chorobach specjalnych. Odbycie tych trzyletnich studiów uzupełnionych praktyką umożliwiało otrzymanie stopnia licencjata, co upoważniało do wykonywania praktyki lekarskiej. Na tym etapie, Mikołaj ukończył swoją edukację medyczną.
Po przyjeździe do Polski w 1504r. został lekarzem kapituły warmińskiej, tak jak tego oczekiwano, mimo, że było to sprzeczne z prawem kanonicznym, które w XV i XVI wieku nie tolerowało wykonywania praktyki lekarskiej przez sługi Kościoła. Po smierci wuja Mikołaj przeniósł się do Fromborka, gdzie kontynuował praktyki medyczne. Do obowiązków lekarza należało wówczas nie tylko wypisanie odpowiedniej recepty, ale także własnoręczne przygotowanie medykamentu i dostarczenie go choremu. Warto wspomnieć, że medycyna była głęboko zakorzeniona w średniowieczu, podczas gdy inne nauki rozwijały się już w ożywczych prądach Oświecenia. Co było składnikami najpowszechniejszych medykamentów? Zioła, owoce, przyprawy sproszkowane kamienie i metale szlachetne, płyny i wywary.
Mikołaj był wielokrotnie wzywany na konsylia medyczne do Gdańska, Olsztyna, Elbląga i Królewca. Prowadził także korespondencyjne konsultacje dotyczące bardziej skomplikowanych przypadków medycznych z Janem Benedyktem Solfą – lekarzem przybocznym króla Zygmunta Starego. Przygotowywał także leki dla ubogich mieszkańców Warmii, a w szczególności tych, którzy trafiali do istniejącego we Fromborku od XIV w. Szpitala św. Ducha. Obiekt ten mieścił się w Kaplicy św. Anny niedaleko od wzgórza katedralnego. Podczas swojej ponad trzydziestoletniej praktyki lekarskiej pogłębiał swoją wiedzę medyczną studiując wiele dostępnych podówczas ksiąg o tematyce medycznej, więc ta dziedzina nauki musiała go wyraźnie ciekawić, może nawet pasjonować, tak jak astronomia. Podejrzewane jest, że Kopernik próbował wprowadzić do medycyny elementy matematyki oraz mechaniki Archimedesa, nie zapoczątkowało to jednak żadnego wielkiego odkrycia.