Historii Szkół im. Augusta i Juliusza Vetterów nie sposób przedstawić jedynie z perspektywy wydarzenia lokalnego. Czas, w którym narodził się zamysł powołania szkoły, był dla historii Polski czasem trudnym. Kształtowały go zarówno rozwój ekonomiczny, jak i rodzące się ruchy, których celem było odzyskanie wolnej ojczyzny. Na tym tle w Lublinie, jednym z większych miast Królestwa Polskiego, kupcy, chcąc podnieść poziom świadczonych usług, rozpoczęli w drugiej połowie XIX wieku starania o utworzenie, wzorem Warszawy, szkoły lub klas handlowych. W 1866 r. utworzono Szkołę Niedzielno-Handlową. Wkrótce Zgromadzenie Kupców zaczęło zajmować się utworzeniem siedmioklasowej Szkoły Handlowej dającej pełniejsze kwalifikacje, co udało się 7 listopada 1902 r., kiedy rozpoczęła swoją działalność.
Między innym to dzięki staraniom Augusta Vettera Szkoła Handlowa stała się pierwszą placówką oświatową w Królestwie Polskim, która otrzymała zgodę władz carskich na nauczanie w języku polskim (23 października 1905r.). Rada Opiekuńcza Szkoły za priorytet swojej działalności stawiała dbanie o wysoki poziom nauczania i odpowiednie warunki dla młodzieży oraz umożliwienie nauki osobom niezamożnym. Rada gromadziła fundusze wsparcia dla najbiedniejszych, które pochodziły z wpłat członków oraz były zyskiem z organizowanych przez młodzież szkolną koncertów, czy też z przedstawień w teatrze miejskim. Bracia wielokrotnie ofiarowywali wpłaty, które pozwalały zaokrąglić kwotę środków na zapomogi. Tą delikatną kwestią zajmowało się Towarzystwo Przyjaciół Uczącej się Młodzieży, które powstało za sprawą Juliusza, prezesa tej instytucji. Towarzystwo obejmowało swoją opieką niezamożnych uczniów uczęszczających do prywatnych i społecznych średnich szkół w mieście.
Vetterowie od początku angażowali się w powstanie szkoły, aktywnie wspierając zabiegi Zgromadzenia Kupców. Bracia byli honorowymi członkami Towarzystwa Pomocy dla Szkoły Handlowej w Lublinie (minimalna składka dla członka honorowego wynosiła 1000 rubli, a rzeczywistego 100 rubli), a w 1904 roku August został prezesem Rady Opiekuńczej Szkoły i funkcję tę pełnił do śmierci. Położył duże zasługi przy budowie gmachu szkoły. Nowy budynek powstał przy ul. Bernardyńskiej 14. Uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego miało miejsce 16 sierpnia 1905 roku o godzinie 9.00, a pierwsze lekcje w nowej szkole rozpoczęły się już 6 września 1906 roku. Obszerny budynek pozwolił Radzie powiększyć ofertę edukacyjną szkoły.
Bolesław Prus o Szkole Handlowej:
Rada Opiekuńcza podejmowała szerokie działania, których celem było zagwarantowanie abiturientom Szkoły Handlowej wstępu na uczelnie austriackie, niemieckie, belgijskie, holenderskie, francuskie i szwajcarskie. Opracowano blankiet świadectwa, na którym informacje o wynikach podane były w językach: polskim, rosyjskim, niemieckim i francuskim. Wręczenie tych dokumentów odbyło się 25 czerwca 1909 roku. Uroczystość wręczenia świadectw maturalnych w 7-klasowej Szkole Handlowej była znaczącym lokalnym wydarzeniem. Pierwsi maturzyści otrzymali je z rąk Juliusza Vettera.
Szkoła oferowała swoim podopiecznym m.in. bibliotekę oraz czytelnię, a także zajęcia dla analfabetów czy też wykłady z nauk przyrodniczych, społecznych i historii. Zbudowana i wyposażona dzięki ofiarności lublinian, szybko stała się ważnym ośrodkiem kulturalno-oświatowym miasta.
Dowodem na szczególne zaangażowanie Juliusza w to, aby szkoła funkcjonowała jak najlepiej był jego zapis w testamencie. Przeznaczył w nim znaczne środki finansowe na rzecz szkoły. W różnych punktach ostatniej woli zmarły pod pewnymi warunkami zapisał szkole ok. 100 tys. rubli. Realizacją testamentu zajęła się małżonka darczyńcy, Bronisława Vetterowa.
Jak wspomniano w mowie pożegnalnej na pogrzebie:
"Pozbawiony otoczenia dziecinnego w domu, z dziatwy całości społeczeństwa stworzył sobie wielką rodzinę."
Zapis testamentu Juliusza Vettera
