Juliusz Vetter, realizując idee pozytywistyczne, wiedział, że obok potrzeb materialnych należy wspierać  edukację, szeroko rozumianą kulturę, jako elementy niezbędne do świadomego rozwoju społeczeństwa, budowania wspólnoty i tożsamości narodowej. Nie dziwi więc fakt, że wśród różnych inicjatyw, jakie podejmował, było również działanie mające upowszechnić czytelnictwo wśród mieszkańców Lublina czy wsparcie powstającego Muzeum Lubelskiego. Juliusz Vetter był jednym z organizatorów Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego. Stał na czele tych dobroczyńców, którzy swoim majątkiem  przyczynili się do powstania i rozwoju biblioteki – na budowę gmachu biblioteki, w którym miały się również znaleźć pomieszczenia dla muzeum przeznaczył 20 tys. rubli.

Juliusz Vetter został wiceprezesem Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego zawiązanego w 1907 r. w Lublinie, które miało na celu zaopiekowanie się zbiorami profesora gimnazjum lubelskiego, stworzenie biblioteki jego imienia oraz — jak mówi ustawa towarzystwa:

,,[...]spółdziałanie w rozwoju nauk i oświaty przez gromadzenie i utrzymywanie księgozbioru ze wszystkich działów literatury naukowej i beletrystycznej użytku powszechnego[...]” i dalej — „[...]dla studiów naukowych i w ogóle dla celów kształcenia się[...]”.

Zebranie organizacyjne członków, które odbyło się w dniu 26 maja 1907 r. otworzyło kartę dziejów pierwszej biblioteki publicznej na Ziemi Lubelskiej. Było to dla Lublina niewątpliwie wydarzenie epokowe, tym bardziej, że biblioteka w Lublinie i biblioteka publiczna w Warszawie, która powstała prawie w tym samym czasie (Statut towarzystwa zatwierdzono już we wrześniu 1906 r.) były pierwszymi bibliotekami publicznymi, jakie zaczęły działać w Królestwie Polskim.