W okresie służby Dąbka w 8. pułku piechoty nastąpiło ważne wydarzenie w jego życiu osobistym. Podczas nauki języka francuskiego w Lublinie u Niny Polaczek poznał jej młodszą siostrę − Irenę, studentkę wydziału prawa. Irena była córką Stanisława Polaczka, kapitana 65. Moskiewskiego Pułku Piechoty i Józefy z Rudolfów. Młodzi postanowili się pobrać. Zawarcie małżeństwa przez oficera Wojska Polskiego było jednak poprzedzone długą procedurą określoną w Ustawie z 23 marca 1922 r. o podstawowych prawach i obowiązkach oficera Wojsk Polskich. Do zawarcia małżeństwa niezbędne było uzyskanie zezwolenia przełożonych. Warunkiem było także ukończenie 24 roku życia i  nieposzlakowana opinia narzeczonej. Ostatecznie Stanisław i Irena pobrali się 5 kwietnia 1926 r. w Lublinie.  Z tego związku W 1933 r. urodziła się córka Teresa.

Uposażenie wojskowe pozwalało rodzinie Dąbka prowadzić życie na przyzwoitej stopie, zwłaszcza że przysługiwało im również mieszkanie służbowe. Irena była oddaną towarzyszką życia Stanisława. Urlopy letnie i świąteczne Dąbkowie najchętniej spędzali w Zakopanem i Krynicy. Dąbek pasjonował się fotografią, zapisując życie rodzinne na kliszy. Był czułym mężem i ojcem. Rodzina Dąbków starała się utrzymywać ze sobą bliskie i ciepłe relacje, spotykając się z różnych okazji kilka razy do roku.

Jeszcze w okresie narzeczeństwa w maju 1925 r. ppłk Dąbek został dowódcą I Batalionu 7. Pułku w Chełmie. Podczas zamachu majowego Dąbek okazał się zwolennikiem Józefa Piłsudskiego, chociaż nie należał do kręgu legionistów. W lutym 1928 r. został skierowany na trzymiesięczny kurs dla dowódców pułków w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Ukończył go 2 maja 1928 r. z pozytywną opinią przełożonych i dobrymi ocenami. Niedługo po tym został przeniesiony na stanowisko komendanta rocznego kursu podchorążych Batalionu Rezerwy Piechoty nr 4 w Tomaszowie Mazowieckim.